INDISCHE GIER
Gyps indicus (Scopoli, 1786)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Accipitriformes | Accipitridae | Gyps |
 |
Indian Vulture |  |
Vautour indien |
 |
Indiengeier |  |
Grifone indiano |
 |
Sep indyjski |  |
Grifo de bico comprido |
 |
Indisk gam |  |
Buitre Picofino |
 |
Langnæbbet Grib |  |
Индийский гриф |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2021
► Eerdere publicaties...
2017 — Critically Endangered (CR)
2016 — Critically Endangered (CR)
2015 — Critically Endangered (CR)
2013 — Critically Endangered (CR)
2012 — Critically Endangered (CR)
2010 — Critically Endangered (CR)
2009 — Critically Endangered (CR)
2008 — Critically Endangered (CR)
2004 — Critically Endangered (CR)
2002 — Critically Endangered (CR)
2000 — Not Recognized (NR)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
2017 — Critically Endangered (CR)
2016 — Critically Endangered (CR)
2015 — Critically Endangered (CR)
2013 — Critically Endangered (CR)
2012 — Critically Endangered (CR)
2010 — Critically Endangered (CR)
2009 — Critically Endangered (CR)
2008 — Critically Endangered (CR)
2004 — Critically Endangered (CR)
2002 — Critically Endangered (CR)
2000 — Not Recognized (NR)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
Roofvogel informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
Populatie trend van deze soort loopt terug. Er leven naar schatting 5.000 - 15.000 volwassen exemplaren in het wild. |
 |
Gyps indicus is gesplitst in 2 soorten: - Gyps indicus - Gyps tenuirostris |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 83 - 91 cm Spanwijdte : 195 - 258 cm Gewicht : (M) circa 5500 gram / (V) circa 6300 gram |
 |
Kenmerken: De Indische gier is kleiner en minder zwaar gebouwd dan de vale gier uit Europa en weegt tussen de 5,5 en 6,3 kilogram. Net als de meeste gieren is de Indische gier voornamelijk een aaseter. Zijn lichaam en verborgen veren zijn bleek, zijn pennen zijn donkerder. Zijn vleugels zijn breed en zijn staartveren kort. Het hoofd en de nek zijn bijna kaal en de snavel is vrij lang. Zeer vergelijkbaar met de Indische gier is de dunsnavelgier (Gyps tenuirostris), die al lang als ondersoort wordt vermeld en door Rasmussen als een onafhankelijke soort werd erkend. Deze is iets robuuster gebouwd en toont een langere en helderder gekleurde snavel. Het verspreidingsgebied beslaat een gordel ten zuiden van de Himalaya en strekt zich uit tot Zuidoost-Azië. Er is dus geen geografische overlap tussen de twee soorten, wat het gemakkelijker maakt om het onderscheid te maken. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De Indische gier komt voor in zuidoostelijk Pakistan en zuidelijk India waar ze tijdens de broedtijd in kleine kolonies te vinden zijn. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: Voedt zich uitsluitend met aas, voornamelijk vee. |
 |
Voortplanting: In Pakistan worden de meeste eieren in november gelegd en jongen van half maart tot half mei. |
 |
Overige: Net als de Bengaalse gier die in hetzelfde gebied voorkomt, ondervindt de Indische gier ook schade door de pijnstiller diclofenac die gebruikt wordt door veeboeren. Deze stof is dodelijk giftig voor gieren. Deze gier was rond 1985 veel algemener. Tussen het midden van de jaren 1990 en het begin van de 21ste eeuw is deze gier met 97% afgenomen. Als het middel diclofenac wordt vervangen door ketoprofen, blijft er schade aan de gierenpopulatie doordat dit middel ook giftig voor deze roofvogels is. |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (inheems) - Extant (resident): India; Pakistan Aanwezig & Migrerend - Extant & Vagrant: Nepal Aanwezig & oorsprong onzeker (inheems) - Extant & Origin Uncertain (resident): Afghanistan |
