AUSTRALISCHE KERKUIL
Tyto novaehollandiae (Stephens, 1826)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Tytonidae | Tyto |
 |
Australian Masked-owl |  |
Effraie masquée |
 |
Neuhollandeule |  |
Barbagianni australiano |
 |
Plomykówka duza |  |
? |
 |
Masktornuggla |  |
Lechuza de Campanario Enmascarada |
 |
Stor Slørugle |  |
Австралийская сипуха |
Synonym(s): -
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2018
► Eerdere publicaties...
2016 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
2016 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. |
 |
Tyto novaehollandiae heeft 5 ondersoorten: - Tyto novaehollandiae novaehollandiae - Tyto novaehollandiae melvillensis - Tyto novaehollandiae galei - Tyto novaehollandiae kimberli - Tyto novaehollandiae calabyi |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 33 - 46 cm Spanwijdte : 90 - 110 cm Gewicht : (M) circa 630 gram / (V) circa 840 gram |
 |
Kenmerken: De Australische kerkuil of Australische maskeruil (Tyto novaehollandiae) is in wezen een complex van verschillende onderling zeer verwante en sterk op elkaar lijkende (onder)soorten kerkuilen voorkomend in Oceanië. Vroeger werd deze groep onder één noemer geplaatst, Tyto novaehollandiae, maar onderzoek heeft uitgewezen dat er meerdere ondersoorten zijn. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De Australische kerkuil leeft in gebieden met een struikbegroeiing. In Australië worden ze zelden meer dan 300 km landinwaarts gevonden. Ze slapen en nestelen in grote boomholten in de buurt van foerageergebieden. De populatie van de Australische kerkuil op het vasteland neemt af en verschillende staten hebben deze uil op de lijst met soortenbeschermingsstatus. Ze zijn territoriaal en mogen in hetzelfde gebied blijven als ze eenmaal een broedgebied hebben aangelegd. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: Het zijn nachtdieren en hun prooi omvat knaagdieren, kleine dasyurids, buidelratten, bandicoots, konijnen, vleermuizen, vogels, reptielen en insecten. Foerageren is voornamelijk voor terrestrische prooien, maar sommige prooien worden uit de bomen gehaald of tijdens de vlucht. |
 |
Voortplanting: Ze broeden wanneer de omstandigheden gunstig zijn, wat het hele jaar door kan zijn. Het nest wordt meestal gebouwd in holle bomen met aarde, mulch of zand. Van sommige populaties is bekend dat ze grotten of rotsspleten gebruiken om te nestelen en te nestelen. Het vrouwtje legt twee of drie eieren en broedt ze uit terwijl het mannetje op jacht gaat naar voedsel. De jongen zijn wit of gebroken wit wanneer ze voor het eerst veren ontwikkelen. Ze kunnen het nest op de leeftijd van twee tot drie maanden verlaten, maar keren terug om nog een maand door de ouders te worden gevoed voordat ze alleen gaan. |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Leefgebied: Australië, Indonesië, Papoea-Nieuw-Guinea. |
INGEZONDEN FOTO'S