WESTELIJKE SCHREEUWUIL
Megascops kennicottii (Elliot, 1867)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Megascops |
 |
Western Screech-Owl |  |
Petit-duc des montagnes |
 |
Westkreischeule |  |
Assiolo americano occidentale |
 |
Syczek zachodni |  |
Coruja das torres do oeste |
 |
Västlig skrikdvärguv |  |
Autillo Occidental |
 |
Vestamerikansk Dværghornugle |  |
Западная совка |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2016
► Eerdere publicaties...
2012 — Least Concern (LC)
2009 — Least Concern (LC)
2008 — Least Concern (LC)
2004 — Least Concern (LC)
2000 — Unknown (LR/LC)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
2012 — Least Concern (LC)
2009 — Least Concern (LC)
2008 — Least Concern (LC)
2004 — Least Concern (LC)
2000 — Unknown (LR/LC)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort loopt terug. |
 |
Megascops kennicottii heeft 9 ondersoorten: - Megascops kennicottii aikeni Megascops kennicottii aikeni (aikeni) Megascops kennicottii aikeni (inyoensis) Megascops kennicottii aikeni (mychophilus) Megascops kennicottii aikeni (cineraceus) Megascops kennicottii aikeni (gilmani) - Megascops kennicottii bendirei Megascops kennicottii bendirei (bendirei) Megascops kennicottii bendirei (quercinus) - Megascops kennicottii cardonensis Megascops kennicottii cardonensis (cardonensis) Megascops kennicottii cardonensis (clazus) - Megascops kennicottii kennicottii Megascops kennicottii kennicottii (kennicottii) Megascops kennicottii kennicottii (brewsteri) Megascops kennicottii kennicottii (saturatus) - Megascops kennicottii macfarlanei - Megascops kennicottii suttoni Megascops kennicottii suttoni (suttoni) Megascops kennicottii suttoni (sortilegus) - Megascops kennicottii xantusi - Megascops kennicottii yumanensis - Megascops kennicottii vinaceus Megascops kennicottii vinaceus (vinaceus) Megascops kennicottii vinaceus (sinaloensis) |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 22 - 24 cm Spanwijdte : 50 - 55 cm Gewicht : circa 143 gram |
 |
Kenmerken: De Westelijke schreeuwuil vrouwtjes zijn groter dan mannetjes en noordelijke populaties zijn aanzienlijk groter dan zuidelijke populaties. Er zijn verschillende morphs: bruine Pacific, grijze Pacific, Great Plains, Mojave en Mexican. Ze hebben allemaal een bruin of donkergrijs verenkleed met strepen. Deze bruine en grijze streepachtige kleuring stelt de uil in staat om te camoufleren met bomen en zich te verbergen voor roofdieren. De Westelijke schreeuwuil is een kleine uil met een ronde kop met oorpluimen, gele ogen en een gelige snavel. Hun uiterlijk lijkt veel op snorharen en Oostelijke schreeuwuil (Megascops asio), dus het is het beste om ze te identificeren aan hun oproepen. Ze werden eerder beschouwd als dezelfde soort als de Oostelijke schreeuwuil. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: Westelijke schreeuwuilen komen veel voor in open bossen, beboste beekjes, woestijnen, voorstedelijke gebieden en parken. Ze hebben de neiging om dichte bossen zonder openingen te vermijden. Hoewel ze in een grote verscheidenheid aan habitats voorkomen, worden ze meestal aangetroffen in microhabitats in loof- of gemengde bossen, vaak langs beekjes. Ze nestelen meestal in cottonwood of esdoorn met grote bladeren. |
 |
Geluid: Klik hier voor afspelen geluidsfragment (© Lance A. M. Benner). |
 |
Voedsel: De Westelijke schreeuwuil voedt zich met geleedpotigen, reptielen, amfibieën, kleine zoogdieren en af en toe vogels. |
 |
Voortplanting: Westelijke schreeuwuilen vormen monogame koppels. Het zijn secundaire nest bewoners, die gebruik maken van natuurlijke holtes, oude specht gaten en nestkasten. Ze broeden op een hoogte van 2 tot 10 meter boven de grond. Ze voegen geen materiaal toe aan het nest. Paren komen doorgaans één broedsel per jaar uit. Het vrouwtje broedt gedurende 33-34 dagen 3-5 eieren uit terwijl het mannetje haar eten brengt. Zodra de jongen uitkomen, broedt het vrouwtje ongeveer drie weken terwijl het mannetje haar en de uiltjes voedsel brengt. De jongen verlaten de holte en wagen zich 7-10 dagen later op nabijgelegen takken. Ze blijven een paar nachten dicht bij het nest terwijl ze hun vliegvermogen ontwikkelen, en ze blijven ongeveer vijf weken na hun eerste vluchten in de buurt van de volwassenen. |
 |
Overige: Hoewel de Westelijke schreeuwuil in aantal langzaam afneemt in het noordwesten van de Stille Oceaan, wordt de soort beschouwd als Minste Zorg (Least Concern), vanwege hun nachtelijke karakter en algemene vermogen om naast mensen in omliggende bomen te leven. In menselijk dichtbevolkte gebieden kan lawaai een verstoring zijn. Ook ontbossing heeft een negatieve invloed op hun habitat. Klimaatrampen, zoals branden en hittegolven kunnen hun levensonderhoud in gevaar brengen. |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (broedgebied) - Extant (breeding): Guatemala; Honduras; Nicaragua; Verenigde Staten Aanwezig (geen broedgebied) - Extant (non-breeding): Canada Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Mexico |
