BRAZILIAANSE DWERGUIL
Glaucidium brasilianum (Gmelin, 1788)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Glaucidium |
 |
Ferruginous Pygmy-owl |  |
Chevêchette brune |
 |
Brasilsperlingskauz |  |
Civettina tabaccata |
 |
Sóweczka kreskowana |  |
Caburé ferrugem |
 |
Rostsparvuggla |  |
Mochuelo Caburé |
 |
Rustfarvet Spurveugle |  |
Рыжий воробьиный сыч |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2022
► Eerdere publicaties...
2016 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
2016 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort loopt terug. Er leven naar schatting 20.000.000 volwassen exemplaren in het wild. |
 |
Glaucidium brasilianum heeft 8 ondersoorten: - Glaucidium brasilianum brasilianum - Glaucidium brasilianum medianum - Glaucidium brasilianum margaritae - Glaucidium brasilianum phaloenoides - Glaucidium brasilianum duidae - Glaucidium brasilianum olivaceum - Glaucidium brasilianum stranecki - Glaucidium brasilianum ucayalae |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 15 - 20 cm Spanwijdte : 35 - 41 cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: De Braziliaanse dwerguil is erg klein en bereikt een grootte van slechts ongeveer 15 - 20 centimeter lang. Ze hebben ronde hoofden met zwarte oogvlekken op de rug, geen oorbosjes en gelige ogen. Volwassenen hebben vaak witte wenkbrauwen en witte strepen op hun hoofd. Het lichaam van de uil is roodbruin van kleur met witte strepen. De lange staart is ook roodbruin. Hun vleugels hebben vaak ook witte strepen. De buik is wit. Mannetjes en vrouwtjes lijken erg op elkaar, maar de vrouwtjes zijn iets groter en roder van kleur. Juveniele vogels zien eruit als volwassenen, maar hun hoofd is vaak grijzer en hun oogvlekken zijn lichter. Braziliaanse dwerguilen zijn vergelijkbaar met de Bergdwerguilen, Glaucidium gnoma, maar deze zijn eerder gestippelt dan gestreept en hebben wittere staarten. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: Braziliaanse dwerguilen leven in verschillende habitats in heel Amerika. Ze zijn te vinden in koude gematigde laaglanden, subtropische en tropische gebieden. Ze zijn te vinden in habitats variërend van woestijnen tot regenwouden. |
 |
Geluid: Klik hier voor afspelen geluidsfragment. |
 |
Voedsel: Braziliaanse dwerguilen zijn opportunistische roofdieren met verschillende diëten. Ze voeden zich voornamelijk met insecten, maar ook met vogels, reptielen, amfibieën en kleine zoogdieren. Ze zijn overdag actief en voeden zich meestal tijdens zonsopgang en zonsondergang. Om vogels en sommige hagedissen te doden, bijt de dwerguil vlak achter het hoofd van hun prooi, terwijl andere hagedissen heel worden doorgeslikt. Insecten worden meestal onthoofd en alleen de zachte lichaamsdelen ervan worden gegeten. Zoogdieren worden stuk voor stuk gegeten. |
 |
Voortplanting: De Braziliaanse dwerguil maakt voor het nest voornamelijk gebruik van verlaten spechtgaten in bomen en zuilvormige cactusholtes. Maar het broedt ook in oude nesten van vogels en in kleimuren. Het legsel bestaat uit drie tot vijf witte eieren. De legduur is meestal twee dagen. Alleen het vrouwtje broedt. Het broedseizoen duurt tussen de 24 en 27 dagen. |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Argentinië; Belize; Bolivia, Plurinationale Staten van; Brazilië; Colombia; Costa Rica; Ecuador; El Salvador; Frans Guyana; Guatemala; Guyana; Honduras; Mexico; Nicaragua; Panama; Paraguay; Peru; Suriname; Trinidad en Tobago; Verenigde Staten; Uruguay; Venezuela, Bolivariaanse Republiek |
