SOLOMONS OEHOE
Nesasio solomonensis (Hartert, 1901)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Nesasio |
 |
Fearful Owl |  |
Hibou redoutable |
 |
Salomoneneule |  |
Gufo delle Isole Solomon |
 |
Uszatka kreskowana |  |
|
 |
Skräckuggla |  |
Búho de las Salomón |
 |
Ørnenæbbet Ugle |  |
Соломонская ушастая сова |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2016
► Eerdere publicaties...
2012 — Vulnerable (VU)
2008 — Vulnerable (VU)
2004 — Vulnerable (VU)
2000 — Vulnerable (VU)
1996 — Vulnerable (VU)
1994 — Vulnerable (VU)
1988 — Near Threatened (NT)
2012 — Vulnerable (VU)
2008 — Vulnerable (VU)
2004 — Vulnerable (VU)
2000 — Vulnerable (VU)
1996 — Vulnerable (VU)
1994 — Vulnerable (VU)
1988 — Near Threatened (NT)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort loopt terug. |
 |
Nesasio solomonensis heeft geen ondersoorten (monotypisch). |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : - cm Spanwijdte : - cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: De Solomons oehoe is een grote uil die ongeveer 38 cm lang wordt. Het heeft een roestbruine gezichtsschijf en duidelijke witte wenkbrauwen. De binnenrand van de gezichtsschijf is ook wit. Hij is meestal bruin gevlekt met een diepe okerkleurige onderkant en zwartachtige strepen. Deze soort kan worden verward met de Solomon valkuil, hoewel deze iets kleiner en slanker is. Het lijkt ook op de lachuil, die nu is uitgestorven. De oproep is vergelijkbaar met een duidelijke menselijke schreeuw, die in volume en toon toeneemt en in een reeks wordt uitgezonden, waarbij elke puls wordt herhaald met tussenpozen van tien seconden. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De Solomons oehoe is endemisch voor het eiland Bougainville in Papoea-Nieuw-Guinea en voor het eiland Choiseul en voor het eiland Santa Isabel op de Salomonseilanden. Hij wordt gevonden in laaggelegen laagland en heuvelbossen, meestal in primair bos maar soms ook in nabijgelegen secundaire bos- en bosranden tot ten minste 2000 meter boven zeeniveau. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: |
 |
Voortplanting: Hoewel ze over het algemeen nestelen in boomgaten en scheuren, zijn er nesten van de angstige uil gevonden op de met epifyten bedekte takken van grote vijgenbomen, Zowel in primair bos als dicht bij de bosrand en in de buurt van tuinen. |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Leefgebied: Papoea-Nieuw-Guinea, Salomonseilanden. |
