NOORDELIJKE WITWANGDWERGOORUIL
Ptilopsis leucotis (Temminck, 1820)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Ptilopsis |
 |
Northern White-faced Owl |  |
Petit-duc à face blanche |
 |
Nordbüscheleule |  |
Assiolo facciabianca settentrionale |
 |
Szlarogłówka północna |  |
Mocho-de-face-branca |
 |
Nordlig gråuggla |  |
Autillo Cariblanco Norteño |
 |
Hvidmasket Dværghornugle |  |
Северная белолицая совка |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2016
► Eerdere publicaties...
2014 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. |
 |
Ptilopsis leucotis heeft 2 ondersoorten: - Ptilopsis leucotis leucotis - Ptilopsis leucotis margarethae |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 22 - 28 cm Spanwijdte : 19 - 21 cm Gewicht : (M) 185 - 215 gram / (V) 240 - 275 gram |
 |
Kenmerken: Noordelijke witwangdwerguilen en hun zuidelijke tegenhangers, Zuidelijke Witwangdwergooruilen, zijn bijna identiek van uiterlijk. Zuidelijke Witwangdwergooruilen zijn over het algemeen donkerder grijs; dit is echter niet betrouwbaar omdat beide soorten in kleur variëren. Noordelijke witwangdwerguilen variëren van 22 tot 28 cm lang en kunnen tussen de 185 en 240 g wegen bij mannetjes en 215 tot 275 g bij vrouwtjes. Spanwijdtes zijn tussen de 191 en 206 mm en staarten zijn 88 tot 100 mm lang. De kleuring is over het algemeen grijs, met uitgesproken witte en zwarte gezichtsaftekeningen. Het gezicht is wit tot lichtgrijs met aan weerszijden een prominente zwarte rand. De oogkleur van deze uilen verschilt van het typische geel van de meeste scops-uilen en is oranjerood tot rood. De oorpluimen zijn lang en hebben dezelfde kleur als de kroon, met zwarte strepen. De bovendelen zijn donkergrijs met zwarte strepen en de veren van de kroon, nek en mantel hebben duidelijke zwarte schachtstrepen samen met vele fijne vermiculaties. De vlucht- en staartveren hebben balken van lichte en donkere kleuring. De onderdelen zijn lichter grijs met witte onderstellen en zijn versierd met fijne zwarte strepen en vlekken. De veren op de poten zijn lichtgrijs en strekken zich uit tot de basale helft van de tenen. Deze uilen hebben bleke, romig gekleurde snavels en schemerige, grijsbruine tenen met zwartbruine klauwen. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De Noordelijke witwangdwerguil bezet een grote verscheidenheid aan habitats, maar geven de voorkeur aan meer open gebieden die nog steeds beschutting en dekking bieden, zoals droge savannes met verspreide boombedekking en doornige struiken. Ze komen ook voor in semi-beboste gebieden of bos- / clearinggrenzen die dicht bij rivieren liggen. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: Noordelijke witwangdwerguilen jagen op knaagdieren, vogels, spitsmuizen, eekhoorns, schorpioenen, spinnen, kevers, andere insecten en kleine reptielen. De grootste geregistreerde prooien waren borsteleekhoorns en duiven. De meerderheid van het dieet bestaat uit kleine knaagdieren, die tot 81% van het dieet vertegenwoordigen. |
 |
Voortplanting: Noordelijke witwangdwerguilen zijn monogaam en zullen tijdens een broedseizoen niet met een ander paren. Ze nestelen het liefst in natuurlijke gaten van boomstammen of takken, maar soms zullen de nesten van grotere vogels ook werken. Mannetjes zingen aandachtig, meestal rond de schemering. Eieren worden gelegd tussen mei en november met een piek van juli tot augustus. In zeldzame gevallen worden eieren gelegd in februari en mei. |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Benin; Burkina Faso; Kameroen; Centraal Afrikaanse Republiek; Tsjaad; Congo, de Democratische Republiek van de; Ivoorkust; Djibouti; Eritrea; Ethiopië; Gambia; Ghana; Guinea; Guinee-Bissau; Kenia; Liberia; Mali; Mauritanië; Niger; Nigeria; Senegal; Sierra Leone; Somalië; Zuid Soedan; Soedan; Gaan; Oeganda |
