Otus mantananensis (Sharpe, 1892)
Orde | Familie | Genus |
Strigiformes | Strigidae | Otus |
![]() |
Mantanani Scops-owl | ![]() |
Petit-duc de Mantanani |
![]() |
Philippinen Zwergohreule | ![]() |
Assiolo delle Filippine meridionali |
![]() |
Syczek rafowy | ![]() |
|
![]() |
Mantananidvärguv | ![]() |
Autillo de la Mantanani |
![]() |
Mantanani-dværghornugle | ![]() |
Сулавесийская совка |
DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
![]() |
De populatie trend van deze soort loopt terug. Er leven naar schatting 6.000 tot 15.000 volwassen exemplaren in het wild. |
![]() |
Otus mantananensis heeft 5 ondersoorten: - Otus mantananensis mantananensis - Otus mantananensis romblonis - Otus mantananensis cuyensis - Otus mantananensis sibutuensis - Otus mantananensis steerei |
![]() |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 18 - 20 cm Spanwijdte : - cm Gewicht : 100 - 110 gram |
![]() |
Kenmerken: De Mantanani-dwergooruil komt voor in bruinachtige en roestbruine vormen. Gezicht bleekgeel met een duidelijke donkere rand. Smalle lichte wenkbrauwen, driehoekige vlekken in de nek. Bovenzijde donkerbruin gemêleerd zwart en gestreept. Vluchtveren en staart waren bleek. Onderzijde veel bleker naar wit met zwarte lijnen en strepen. Borstvariabele rufous. Iris geel, poten en snavel grijs. |
![]() |
Vlucht: |
![]() |
Habitat: De Mantanani-dwergooruil komt vrij veel voor in kokospalmen en andere beboste habitats, hoewel de totale bezettingsgraad klein is. |
![]() |
Geluid: |
![]() |
Voedsel: De Mantanani-dwergooruil jaagt aan de bosrand of op open plekken en voedt zich voornamelijk met insecten. |
![]() |
Voortplanting: Eieren worden verondersteld in maart-mei in een boomholte te worden gelegd. |
![]() |
Overige: |