MAGELHAENOEHOE
Bubo magellanicus (Lesson, 1828)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Bubo |
 |
Magellanic Horned Owl |  |
Grand-duc de Magellanie |
 |
Magellanuhu |  |
Gufo reale di Magellano |
 |
Puchacz magellański |  |
Corujão chileno |
 |
Magellanuv |  |
Búho Magallánico |
 |
Magellanhornugle |  |
Филин магелланов |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2016
► Eerdere publicaties...
2014 — Least Concern (LC)
2014 — Least Concern (LC)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. |
 |
Bubo magellanicus heeft 2 ondersoorten: - Bubo magellanicus magellanicus - Bubo magellanicus andicolus |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 43 - 47 cm Spanwijdte : - cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: De Magelhaenoehoe is ongeveer 45 centimeter lang en de uilen in het noorden zijn het grootst. Het heeft brede vleugels en een grote kop met twee ‘oor’ plukjes. Het verenkleed is overwegend grijsbruin maar nogal variabel van kleur. De buik is bleek met smalle grijsbruine balken en de borst heeft donkere vlekken. Er is een zwarte rand aan de gezichtsschijf en witte strepen boven de gele ogen. De Amerikaanse oehoe is vergelijkbaar, maar groter met sterkere voeten en snavel, bredere staven op de buik en langere oorpluimen. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De Magelhaenoehoe komt voor in een verscheidenheid aan habitats, waaronder open bos, kreupelhout, landbouwgrond en grasland. |
 |
Geluid: De donkere roep bestaat uit een dubbele noot gevolgd door een luide, trillende noot. |
 |
Voedsel: Hij jaagt over open land, voornamelijk 's nachts. Knaagdieren vormen het grootste deel van het dieet, maar ook vogels en insecten worden meegenomen. |
 |
Voortplanting: De Magelhaenoehoe nestelt op kliffen of tussen rotsen. De twee of drie eieren worden uitgebroed door het vrouwtje, dat wordt gevoed door het mannetje. |
 |
Overige: Leden van het geslacht Bubo zijn de grootste van de uilen. Ze zijn zwaar gebouwd met krachtige klauwen en zijn herkenbaar aan hun grootte, hun prominente oorpluimen en hun ogen die in kleur variëren van geel tot bruin maar vaak levendig oranje zijn. Het geslacht, inclusief de Aziatische visuilen van het geslacht Ketupa - waarvan nu wordt aangenomen dat ze deel uitmaken van Bubo - omvat 20 soorten, variërend van Eurazië, Indonesië, Afrika en Amerika. DNA-bewijs suggereert dat de sneeuwuilen van Nyctea en de visuilen van Scotopelia ook kandidaten zijn voor opname in dit geslacht. |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Argentinië; Bolivia, Plurinationale Staten van; Chili; Peru |
