ENGGANO SCHREEUWUIL
Otus enganensis (Riley, 1927)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Otus |
 |
Enggano Scops-owl |  |
Petit-duc d'Enggano |
 |
Engganoeule |  |
Assiolo di Enggano |
 |
Syczek ciemny |  |
|
 |
Engganodvärguv |  |
Autillo de la Enggano |
 |
Enggano dværghornugle |  |
Совка Энггано |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2016
► Eerdere publicaties...
2012 — Near Threatened (NT)
2008 — Near Threatened (NT)
2004 — Near Threatened (NT)
2000 — Unknown (LR/NT)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
2012 — Near Threatened (NT)
2008 — Near Threatened (NT)
2004 — Near Threatened (NT)
2000 — Unknown (LR/NT)
1994 — Not Recognized (NR)
1988 — Not Recognized (NR)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. Er leven naar schatting 2.500 tot 9.999 volwassen exemplaren in het wild. |
 |
Er zijn geen ondersoorten gemeld (monotypisch). |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 16 - 20 cm Spanwijdte : - cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: De enggano schreeuwuil heeft een roodbruin verenkleed met bleke gezichtsschijf en witte wenkbrauwen, bovenste delen met duidelijke zwarte vermiculaties. Staart en slagpennen geblokkeerd. Onderste delen zijn bleker dan de bovendelen met witte vermiculaties. De iris is groengeel, de snavel en klauwen zijn grijs. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: Vermoedelijk komt de enggano schreeuwuil voor in beboste gebieden. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: De enggano schreeuwuil voedt zich voornamelijk met insecten. |
 |
Voortplanting: |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Leefgebied: Indonesië. |
