ANNOBON DWEROORUIL
Otus feae (Salvadori, 1903)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Strigiformes | Strigidae | Otus |
 |
Annobon Scops-Owl |  |
Petit-duc d'Annobon |
 |
Annobon-Zwergohreule |  |
|
 |
Syczek czarnoplamy |  |
Mocho de orelhas de ano bom |
 |
Annobóndvärguv |  |
Autillo de Annobón |
 |
Annobon dværghornugle |  |
Африканская сплюшка (feae) |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2018
► Eerdere publicaties...
2018 — Criticallly Endangered (CR)
2017 — Criticallly Endangered (CR)
2016 — Criticallly Endangered (CR)
2014 — Criticallly Endangered (CR)
2018 — Criticallly Endangered (CR)
2017 — Criticallly Endangered (CR)
2016 — Criticallly Endangered (CR)
2014 — Criticallly Endangered (CR)
Uilen informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort loopt terug. Er leven naar schatting 50 - 249 volwassen exemplaren in het wild. |
 |
Otus feae heeft geen ondersoorten (monotypisch). |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 16 - 19 cm Spanwijdte : - cm Gewicht : (M) - gram / (V) - gram |
 |
Kenmerken: Deze Annobondwergooruil lijkt sterk op de Afrikaanse dwergooruil en wordt vaak nog als ondersoort beschouwd. Uit onderzoek bleek dat het geluid van deze vogel sterk verschilde. Daarnaast zijn er verschillen in het verenkleed. Zo is het donkere strepenpatroon wat robuster en ontbreekt de kleur lichtgrijs bij deze soort. Hun ogen zijn geel, hun snavels zijn zwartachtig hoornkleurig en hun tenen zijn grijsbruin. |
 |
Vlucht: |
 |
Habitat: De Annobondwergooruil komt alleen voor in vochtige, lastig doordringbaar bos op het eiland Annobón. De meer droge bossen en savanne-achtige gebieden op het eiland worden gemeden. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: Uit onderzoek van de maaginhoud van een gevonden vogel, werden delen van insecten en kikkers aangetroffen. |
 |
Voortplanting: Er zijn meldingen dat deze soort nestelt in boomholtes. |
 |
Overige: De Annobondwergooruil heeft een zeer beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 50 tot 250 volwassen individuen. De populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. Het leefgebied wordt aangetast door zelfvoorzieningslandbouw. |
Voorkomen in de wereld
 |
Aanwezig (inheems) - Extant (resident): Equatoriaal-Guinea |
FOTOGALERIE