Witoogbuizerd

Butastur teesa

WITOOGBUIZERD

Butastur teesa (Franklin, 1831)

Taxonomie

Rijk	Stam	Klasse	Orde	Familie	Genus
Animalia	Chordata	Aves	Accipitriformes	Accipitridae	Butastur

	White-eyed Buzzard		Busautour aux yeux blancs
	Weißaugenteesa		Butastore occhibianchi
	Myszolap bialooki		Vitögd vråk
	Vitögd hökvråk		Busardo Tisa
	Hvidøjet Våge		Белоглазый канюк

Synonym(s):
-

Status IUCN Redlist

Laatste IUCN publicatie update: 2016

► Eerdere publicaties...
2012 — Least Concern (LC)
2009 — Least Concern (LC)
2008 — Least Concern (LC)
2004 — Least Concern (LC)
2000 — Unknown (LR/LC)
1994 — Unknown (LR/LC)
1988 — Unknown (LR/LC)

Roofvogel informatie

Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken

Populatie trend van deze soort is stabiel.

Butastur teesa heeft geen ondersoorten (monotypisch).

Afmetingen en gewichten:
Lengte : 36 - 43 cm
Spanwijdte : 86 - 100 cm
Gewicht : circa 325 gram

Kenmerken:
Deze slanke en kleine witoogbuizerd is gemakkelijk te herkennen aan zijn witte iris en de witte keel en donkere mesiale streep. Op de achterkant van het hoofd is soms een witte vlek zichtbaar. Wanneer hij neergestreken is, bereikt de vleugeltip bijna de punt van de staart. De ceres zijn duidelijk geel en de kop is donker met de onderkant van het lichaam donker geblokkeerd. Tijdens de vlucht lijken de smalle vleugels afgerond met zwarte uiteinden van de veren en de vleugelvoering lijkt donker.

De bovenvleugel tijdens de vlucht vertoont een bleke balk boven de bruin. De roestbruine staart is gebandeerd met een donkere onderrand band. Jonge vogels hebben de iris bruinachtig en het voorhoofd is witachtig en er kan een breed supercilium aanwezig zijn.

De enige verwarring kan optreden op plaatsen waar het overlapt met de Indische grijze buizerd (Butastur indicus), waarvan volwassenen een opvallend wit supercilium hebben. Jonge vogels zijn roodbruin, in tegenstelling tot de meeste andere donzige roofvogelkuikens, die meestal wit zijn.

Vlucht:

Habitat:
Deze soort komt wijd verspreid voor in Zuid-Azië, in heel India in de vlakten en strekt zich uit tot 1000 m in de Himalaya. Het is een inwoner van Iran, Pakistan, Nepal, Bangladesh en Myanmar. Een vorm die mogelijk van deze soort is, is geregistreerd in de Greater Sundas, Indonesië, maar deze populatie is wijdverbreid en heeft wittere en ongemarkeerde veren op de dij of "broeken" en ventilatieopeningen, wat mogelijk een nieuwe vorm vertegenwoordigt. Het is een zomerse bezoeker in het noordoosten van Afghanistan. Het komt voornamelijk voor in de vlaktes, maar kan oplopen tot 1200 m hoogte in de uitlopers van de Himalaya.

Geluid:

Voedsel:
Kleine zoogdieren (voornamelijk knaagdieren), hagedissen, kikkers, kleine slangen, krabben en grote insecten (voornamelijk sprinkhanen en termieten).