LELCARACARA
Phalcoboenus carunculatus (Des Murs, 1853)
Taxonomie
| Orde | Familie | Genus |
| Falconiformes | Falconidae | Phalcoboenus |
 |
Carunculated Caracara |  |
Caracara caronculé |
 |
Streifenkarakara |  |
Caracara caruncolato |
 |
Karakara kreskowana |  |
Carcará carunculado |
 |
Skrynkelstrupig karakara |  |
Caracara Carunculado |
 |
Plettet Caracara |  |
Морщинистая каракара |
Synonym(s):
-
-
Status IUCN Redlist
| DD | LC | NT | VU | EN | CR | EW | EX |
Laatste IUCN publicatie update: 2016
► Eerdere publicaties...
2012 — Least Concern (LC)
2009 — Least Concern (LC)
2008 — Least Concern (LC)
2004 — Least Concern (LC)
2000 — Unknown (LR/LC)
1994 — Unknown (LR/LC)
1988 — Unknown (LR/LC)
2012 — Least Concern (LC)
2009 — Least Concern (LC)
2008 — Least Concern (LC)
2004 — Least Concern (LC)
2000 — Unknown (LR/LC)
1994 — Unknown (LR/LC)
1988 — Unknown (LR/LC)
Roofvogel informatie
Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken
 |
De populatie trend van deze soort is stabiel. Er leven naar schatting 670 tot 6.700 volwassen exemplaren in het wild. |
 |
Phalcoboenus carunculatus heeft 2 ondersoorten: - Phalcoboenus carunculatus - Phalcoboenus megalopterus |
 |
Afmetingen en gewichten: Lengte : 50 - 56 cm Spanwijdte : 112 - 119 cm Gewicht : (M) circa - gram / (V) circa - gram |
 |
Kenmerken: Het lijkt op de nauw verwante Andes caracara, maar in tegenstelling tot die soort zijn de borst en bovenbuik zwart met dichte witte strepen. Jongeren zijn veel minder onderscheidend dan de oranjekleurige bonte volwassenen, omdat ze over het algemeen bruin zijn met een doffe roze-grijze gezichtshuid. |
 |
Vlucht: Tijdens de vlucht herkent men een bleke, geelbruine vlek aan de basis van de voorvleugels. De naakte kop en de poten zijn donker gekleurd. |
 |
Habitat: De roofvogel komt voor in droge, boomloze gebieden, in de buurt van met gras begroeide heide en Páramo-vegetatie tussen de 3000 en 4200 meter hoogte. In Colombia komt de vogel voor in de centrale gebieden van het Departamento de Cauca in het nationale park Puracé en zuidelijk tot in de Andes van het Departamento de Nariño. In Ecuador reikt hun verspreidingsgebied tot in de provincies Azuay, El Oro en het noorden van Loja. Ook treft men hem veelvuldig aan in het reservaat van Antisana. |
 |
Geluid: |
 |
Voedsel: Een zeer opportunistische soort die vaak op de grond wordt gezien. Hij voedt zich met zowel aas, alsmede vrijwel elk klein dier dat hij kan vangen. |
 |
Voortplanting: |
 |
Overige: |
Voorkomen in de wereld
 |
Leefgebied: Colombia, Ecuador. |
