Mauritius torenvalk

Falco punctatus

MAURITIUS TORENVALK

Falco punctatus (Temminck, 1821)

Taxonomie

Rijk	Stam	Klasse	Orde	Familie	Genus
Animalia	Chordata	Aves	Falconiformes	Falconidae	Falco

	Mauritius Kestrel		Crécerelle de Maurice
	Mauritiusfalke		Gheppio di Mauritius
	Pustulka maskarenska		Francelho das maurício
	Mauritiusfalk		Cernícalo de la Mauricio
	Mauritiustårnfalk		Маврикийская пустельга

Synonym(s):
-

Status IUCN Redlist

Laatste IUCN publicatie update: 2016

► Eerdere publicaties...
2014 — Endangered (EN)
2013 — Vulnerable (VU)
2012 — Vulnerable (VU)
2008 — Vulnerable (VU)
2006 — Vulnerable (VU)
2004 — Vulnerable (VU)
2000 — Vulnerable (VU)
1996 — Endangered (EN)
1994 — Endangered (EN)
1988 — Threatened (T)

Status IUCN Greenlist

Laatste IUCN publicatie update: 2022

► Eerdere publicaties...
2022 — Critically Depleted (CD)

Roofvogel informatie

Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken

Populatie trend van deze soort loopt terug.
Er leven naar schatting 170 tot 200 volwassen exemplaren in het wild.

Falco punctatus heeft geen ondersoorten (monotypisch).

Afmetingen en gewichten:
Lengte : 26 - 30 cm
Spanwijdte : circa 45 cm
Gewicht : (M) circa 225 gram / (V) circa 250 gram

Kenmerken:
De bovenzijde van volwassen Mauritius torenvalken is licht kaneelbruin, de bovenkant van de kop tot aan de nek en de zijkanten van de nek zijn smal zwartachtig gestreept. Van de mantel (gebied tussen de nek- en schouderveren) tot de schouderveren en bovenste staartdeksels is het breed zwartachtig gestreept. De kin en keel zijn licht zandkleurig grijs. De rest van de onderkant is roomwit, gespikkeld met zwarte, hartvormige vlekken die ronder en kleiner zijn op de borst, meer ovaal op de buik en brede pijlpunt op de flanken, waardoor de Mauritius torenvalk er soms bijna gestreept onder lijkt.

De vleugels van de hand en armen zijn zwartbruin met diepe binnenvlaggen in het wit, de vleugels van de armen zijn kaneelbruin gestreept. Handdekens en alula zijn ook zwartbruin, parapluveren en grote, middelgrote en kleine armdekveren zijn zwartbruin en kaneelbruin gestreept. De geelbruine witte ondervleugeldeken en okselveren zijn zwartbruin gevlekt. De witachtige onderkant van de vleugels vertoont een donkerbruine banding. De staart is kaneelbruin, gestreept met zeven of acht zwarte banden, waarbij het subterminale verband de breedste band is. De regelveren vertonen een crèmekleurige eindband, de onderkant van de regelveren is donkerbruin en grijsachtig gestreept. De snavel is blauwzwart en verandert aan de basis in blauwgrijs. De ogen zijn bruin. De poten, voeten en tenen zijn licht geelgrijs of geelgroen met zwarte klauwen.

Vrouwtjes lijken op mannetjes, maar mannetjes zijn meer gevlekt. Het patroon van vrouwtjes is eerder pijlpunt op de buik en flanken, bovendien kan het gebied rond de oogkas (periorbitaal) kobaltblauw van kleur zijn.

Juvenielen hebben een blauwgrijze gezichtshuid die na een jaar verandert in de gele tint van volwassenen. Anders zijn de juvenielen vergelijkbaar met de volwassen vogels, alleen de band op de staart is iets smaller en de kaneelkleuring in de nek is lichter. De banding op de flanken is daarin minder goed ontwikkeld.

Vlucht:
Tijdens de vlucht zijn de vleugels rond en langwerpig, de staart is smal.

Habitat:
Oorspronkelijk leefde de Mauritius torenvalk in een groenblijvend, subtropisch primair bos. In gevangenschap werd aangetoond dat de valken zelfs in schaarse bossen en open gebieden kunnen overleven. Ze worden niet langer gecategoriseerd als pure bosbewoners, maar kunnen ook met succes jagen in graslanden. Ze lijken echter landbouwgrond te vermijden; De reden hiervoor is vermoedelijk het ontbreken van grotere bomen als uitkijkpunt.

Geluid:
Klik hier voor afspelen geluidsfragment (© Hans Matheve).

Voedsel:
De Mauritius torenvalk jaagt door middel van korte, snelle vluchten door bossen. Deze roofvogel eet gekko's, libellen, krekels, kakkerlakken, krekels en kleine vogels.

Voortplanting:
Mauritius torenvalken bouwen hun nesten meestal in vulkanische steengrotten, waarschijnlijk ook in boomgaten. Tegenwoordig zijn nesten echter ook te vinden in de buitenwijken van menselijke nederzettingen en voorzien van nestkasten. De broedparen zijn monogaam tijdens het broedseizoen, broeden zelden, met minder succes, een mannetje en twee vrouwtjes. Ze zijn strikt territoriaal, het grondgebied wordt het hele jaar door verdedigd. De meestal vier tot vijf bruingespikkelde, ovale eieren worden in november of december gelegd en in 28 tot 35 dagen uitgebroed, voornamelijk door het vrouwtje. De broedverzorging duurt maximaal 35 dagen.

Overige:
De belangrijkste bedreigingen zijn het kappen van bossen sinds de kolonisatie van het eiland door de mens. Inmiddels is nog maar 3% van het oorspronkelijke bosareaal over. Een verdere daling van de bevolking vond plaats in de jaren 1950 tot 1960 als gevolg van het gebruik van pesticiden in de landbouw en om malaria te beheersen. In 1974 waren er nog maar vier wilde dieren over, waarvan één broedpaar. Twee vogels leefden in gevangenschap en de soort werd beschouwd als de meest bedreigde roofvogel ter wereld met slechts zes individuen.

Door een intensief conservatie-, kweek- en herintroductieprogramma heeft de wilde populatie zich kunnen herstellen. Dit werd ondersteund door de regering van Mauritius, de Jersey Wildlife Preservation Trust International., de Mauritian Wildlife Foundation en The Peregrine Fund. Als gevolg van deze acties werden tot 1994 331 vogels in het wild uitgezet. Daarna werd de introductie in het wild gestopt en bleef de populatie worden gevolgd terwijl de populatie stabiliseerde. De soort werd toen als bedreigd beschouwd en wordt beschouwd als een voorbeeld van het succesvolle herstel van een bijna uitgestorven soort.

Voorkomen in de wereld

Aanwezig (inheems) - Extant (resident):
Mauritius.

FOTOGALERIE

Mauritius torenvalk - Falco punctatus

❮ ❯

INGEZONDEN FOTO'S

Filter: