Witband zeearend

Haliaeetus leucoryphus

WITBANDZEEAREND

Haliaeetus leucoryphus (Pallas, 1771)

Taxonomie

Rijk	Stam	Klasse	Orde	Familie	Genus
Animalia	Chordata	Aves	Accipitriformes	Accipitridae	Haliaeetus

	Pallas's fish-eagle		Pygargue de Pallas
	Bindenseeadler		Aquila di mare di Pallas
	Bielik wschodni		Águia de Pallas
	Bandhavsörn		Pigargo de Pallas
	Pallas Havørn		Орлан-долгохвост

Synonym(s):
-

Status IUCN Redlist

Laatste IUCN publicatie update: 2021

► Eerdere publicaties...
2018 — Endangered (EN)
2017 — Endangered (EN)
2016 — Vulnerable (VU)
2014 — Vulnerable (VU)
2012 — Vulnerable (VU)
2008 — Vulnerable (VU)
2007 — Vulnerable (VU)
2004 — Vulnerable (VU)
2000 — Vulnerable (VU)
1996 — Vulnerable (VU)
1994 — Vulnerable (VU)
1988 — Threatened (T)

Roofvogel informatie

Onder andere trends, afmetingen en gewichten, habitat, uiterlijke kenmerken

Populatie trend van deze soort loopt terug.
Er leven naar schatting 1.000 tot 2.499 volwassen exemplaren in het wild.

Haliaeetus leucoryphus heeft geen ondersoorten (monotypisch).

Afmetingen en gewichten:
Lengte : 72 - 85 cm
Spanwijdte : 180 - 240 cm
Gewicht : (M) 2000 - 3700 gram / (V) 2000 - 3700 gram

Kenmerken:
De Witbandzeearend heeft een licht zandbruine kap en een witachtig gezicht. De vleugels zijn donkerder bruin en de rug roestbruin. De lange, slanke vleugels (vooral slank voor een zeearend) zijn aan de onderzijde vrij donkerbruin. De staart is zwart met een brede, opvallende witte streep.

Juveniele exemplaren zijn over het algemeen donkerder, lichter bruin zonder band op de staart, maar met verschillende bleke gebieden op de vleugel. Dit resulteert in ondervleugels die een witte band hebben bij jonge arenden. Het duurt tot het 4e jaar om een volwassen verenkleed te verkrijgen. Het heeft een lichtbruine kap over een wit gezicht. De vleugels zijn donkerbruin en de rug rufous, donkerder eronder. De staart is zwart met een brede, opvallende witte streep. Juveniele vogels zijn over het algemeen donkerder zonder band op de staart.

Vlucht:

Habitat:
De Witbandzeearend komt voor in droge gebieden met rivieren en meren. Het dringt ook plateaus binnen en bereikt in Tibet gebieden tot 5200 meter hoogte.

Geluid:
Klik hier voor afspelen geluidsfragment (© Antero Lindholm).

Voedsel:
Het voedsel van de Witbandzeearend bestaat voornamelijk uit grote zoetwatervissen. Ook worden regelmatig watervogels geslagen, waaronder volwassen grauwe ganzen, door ze aan te vallen op het wateroppervlak en vervolgens met deze weg te vliegen. Omdat deze ganssoort iets zwaarder is dan de adelaar, is dit een van de grootste gewichtheffenprestaties ooit geregistreerd voor een vliegende vogel.

Een ander geval van het tillen van een grote lading werd geregistreerd bij de Yamuna-rivier in het noorden van centraal India, waar een adelaar een enorme karper ving en met de worstelende vis heel laag over het water vloog voordat hij deze liet vallen als reactie op geweerschoten. De karper bleek 6 kg te hebben gewogen, ongeveer tweemaal het gewicht van de adelaar die hem droeg.

Voortplanting:
In de zuidelijke regio's, zoals India, worden de eieren gelegd in oktober tot februari, in de noordelijke en hooggelegen gebieden tot drie maanden later. Het zeer grote nest bestaat uit takken en twijgen en bevindt zich meestal in een hoge boom in de buurt van het water. Af en toe broedt de soort echter ook op de grond en, vooral in de noordelijke bergketens, op rotsachtige kliffen.

Meestal worden 2 tot 3, minder vaak 4 eieren gelegd, die ongeveer 40 dagen worden bebroed, voornamelijk door het vrouwtje. De jongen, waarvan er meestal maar maximaal 2 overleven, hebben een grijsachtig donskleed. De nestperiode, waarin de jongen door beide ouders worden gevoed, is minstens 70 dagen, in ongunstige klimatologische omstandigheden kan het meer dan drie maanden duren. Ongeveer vier weken na het uitvliegen zijn de jongen onafhankelijk.

Overige:
De Witbandzeearend kwam oorspronkelijk veel voor. Tot de eerste helft van de 20e eeuw werd de soort als broedvogel gevonden tot aan de Kaspische Zee, waar de laatsten in 1947 broedden. Aan het begin van de vorige eeuw broedde de soort ook op de Krim. In de voormalige Sovjet-Unie, waar het in de 20e eeuw nog wijdverspreid was in Kazachstan, is het waarschijnlijk ook uitgestorven als broedvogel. Er is nauwelijks informatie over de voorraadsituatie in Birma, Mongolië en China. In Pakistan werd de totale populatie in 1974 geschat op minder dan 40 paren en ook in Bangladesh nemen de populaties sterk af. In India lijkt de soort wat vaker voor te komen. De totale populatie wordt geschat op 2500 tot maximaal 10.000 individuen.

Voorkomen in de wereld

Aanwezig (broedgebied) - Extant (breeding):
Bangladesh; Bhutan; Indië

Aanwezig (geen broedgebied) - Extant (non-breeding):
China; Kazachstan; Mongolië; Birma; Russische Federatie (Centraal-Aziatisch Rusland, Oost-Aziatisch Rusland); Tadzjikistan; Oezbekistan

Aanwezig (passage) - Extant (passage):
Afganistan; Kirgizië; Pakistan

Aanwezig (inheems) - Extant (resident):
Nepal; Turkmenistan

Mogelijk uitgestorven - Possibly Extinct:
Iran, Islamitische Republiek

Aanwezig & Migrerend (geen broedgebied) - Extant & Vagrant (non-breeding):
Cambodja; Irak; Israël; Oman; Saoedi-Arabië; Verenigde Arabische Emiraten

Aanwezig & Migrerend - Extant & Vagrant:
Finland; Noorwegen; Russische Federatie (Europees Rusland); Oekraïne

Mogelijk uitgestorven & migrerend - Possibly Extinct & Vagrant:
Thailand

FOTOGALERIE

Witband zeearend - Haliaeetus leucoryphus

❮ ❯

INGEZONDEN FOTO'S

Filter: